کتاب هدایت - Guidebook2

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

 

سورة ابراهیم - الجزء الثالث عشر

(Ibrahim - Juz 13)

 

[Language of the Quran-Arabic]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

الر ۚ کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿١﴾ اللَّـهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَوَیْلٌ لِّلْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ شَدِیدٍ ﴿٢﴾ الَّذِینَ یَسْتَحِبُّونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَیَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَـٰئِکَ فِی ضَلَالٍ بَعِیدٍ ﴿٣﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ ۖ فَیُضِلُّ اللَّـهُ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُم بِأَیَّامِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٥﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنجَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَیُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ ۚ وَفِی ذَٰلِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿٦﴾ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ ۖ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ ﴿٧﴾ وَقَالَ مُوسَىٰ إِن تَکْفُرُوا أَنتُمْ وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا فَإِنَّ اللَّـهَ لَغَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿٨﴾ أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِینَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا یَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَیِّنَاتِ فَرَدُّوا أَیْدِیَهُمْ فِی أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا کَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِی شَکٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَیْهِ مُرِیبٍ ﴿٩﴾ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِی اللَّـهِ شَکٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ یَدْعُوکُمْ لِیَغْفِرَ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرَکُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِیدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿١٠﴾

 

[Persian]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

الر، (این) کتابی است که بر تو نازل کردیم، تا مردم را از تاریکیها (ی شرک و ظلم و جهل،) به سوی روشنایی (ایمان و عدل و آگاهی،) بفرمان پروردگارشان در آوری، بسوی راه خداوند عزیز و حمید. (۱) همان خدایی که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست؛ وای بر کافران از مجازات شدید (الهی)! (۲) همانها که زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح می‌دهند؛ و (مردم را) از راه خدا باز می‌دارند؛ و می‌خواهند راه حق را منحرف سازند؛ آنها در گمراهی دوری هستند! (۳) ما هیچ پیامبری را، جز به زبان قومش، نفرستادیم؛ تا (حقایق را) برای آنها آشکار سازد؛ سپس خدا هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه، و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) هدایت می‌کند؛ و او توانا و حکیم است. (۴) ما موسی را با آیات خود فرستادیم؛ (و دستور دادیم:) قومت را از ظلمات به نور بیرون آر! و «ایّام اللّه» را به آنان یاد آور! در این، نشانه‌هایی است برای هر صبر کننده شکرگزار! (۵) و (به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به قومش گفت: «نعمت خدا را بر خود به یاد داشته باشید، زمانی که شما را از (چنگال) آل فرعون رهایی بخشید! همانها که شما را به بدترین وجهی عذاب می‌کردند؛ پسرانتان را سر می‌بریدند، و زنانتان را (برای خدمتگاری) زنده می‌گذاشتند؛ و در این، آزمایش بزرگی از طرف پروردگارتان برای شما بود!» (۶) و (همچنین به خاطر بیاورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام داشت: «اگر شکرگزاری کنید، (نعمت خود را) بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!» (۷) و موسی (به بنی اسرائیل) گفت: «اگر شما و همه مردم روی زمین کافر شوید، (به خدا زیانی نمی‌رسد؛ چرا که) خداوند، بی‌نیاز و شایسته ستایش است!» (۸) آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، به شما نرسید؟! «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و آنها که پس از ایشان بودند؛ همانها که جز خداوند از آنان آگاه نیست؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، ولی آنها (از روی تعجّب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: «ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافریم! و نسبت به آنچه ما را به سوی آن می‌خوانید، شکّ و تردید داریم!» (۹) رسولان آنها گفتند: «آیا در خدا شکّ است؟! خدایی که آسمانها و زمین را آفریده؛ او شما را دعوت می‌کند تا گناهانتان را ببخشد، و تا موعد مقرّری شما را باقی گذارد!» آنها گفتند: «(ما اینها را نمی‌فهمیم! همین اندازه می‌دانیم که) شما انسانهایی همانند ما هستید، می‌خواهید ما را از آنچه پدرانمان می‌پرستیدند بازدارید؛ شما دلیل و معجزه روشنی برای ما بیاورید!» (۱۰)

 

 [Russian]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Алиф лам ра. Писание [Коран], (которое) Мы ниспослали тебе (о, Пророк), чтобы ты выводил людей из мраков (невежества и неверия) к свету (Истины и Веры) с дозволения их Господа на путь Величественного (и) Достохвального – (1) Аллаха, которому принадлежит (все) то, что в небесах и что на земле. И горе [сильное наказание] (будет) неверующим от мучительного наказания, (2) которые любят земную жизнь больше, чем Вечную и отклоняют (людей) от пути Аллаха [от Ислама – полной покорности Ему], стремясь исказить его [путь Аллаха]! Такие (пребывают) в далеком (от Истины) заблуждении. (3) И Мы отправляли посланников только с языком их народа, чтобы они [пророки] ясно разъясняли им (Закон Аллаха). И Аллах же вводит в заблуждение, кого поже­лает, и наставляет (на Истинный Путь), кого желает. И (ведь) Он – Величественный (и) Мудрый! (4) И (вот) уже (прежде) Мы отправляли Мусу (к потомкам Исраила) (и подкрепили его) Нашими знамениями [чудесами, которые указывали на его правдивость]: «Выведи народ твой из мраков (невежества и неверия) к свету (Истины и Веры) и напомни им про дни Аллаха [про дни, когда Аллах даровал им благополучную жизнь и про дни, когда прежние общины постигало наказание от Аллаха]. Поис­тине, в этом [в напоминании о днях Аллаха] однозначно (содержатся) знамения для каждого терпеливого [который проявляет терпение в повиновении Аллаху, в воздержании от того, что Он запретил и к тому, что его постигает] (и) благодар­ного (Аллаху) (за дарованные Им блага)!» (5)И (расскажи им, о Пророк, о том,) как (однажды) сказал (пророк) Муса своему народу [потомкам Исраила]: «Помните о благодати Ал­лаха (которую Он оказал) вам, когда Он спас вас от сборища Фараона [Фараона и его приспешников] (утопив их в море), (которые) возлагали на вас злое наказание [сильно мучили вас], вырезая [убивая] (многих) ваших сынов и оставляя в живых ваших женщин (чтобы использовать их в качестве служанок). И (было) в этом для вас испытание от Господа вашего великое! (А в спасении для вас большая милость, за которую вы всегда должны быть благодарными Аллаху.) (6) И вот возвестил Господь твой: «Если вы будете благодарными (за дарованные Мной блага), то Я непременно умножу вам (блага); а если будете проявлять неблагодарность... Поистине, наказание Мое, однозначно, – сильно!» (7) И сказал (пророк) Муса (потомкам Исраила): «Если будете неблагодарными [неверующими и ослушниками] вы и все те, кто на земле, то (ведь) поистине, Аллах – однозначно, богатый [не нуждается ни в ком и ни в чем] (и) достохвальный!» (8) Разве не дошли до вас (о, община Мухаммада) вести [истории] о тех, которые были до вас, – (о) народе (пророка) Нуха, (об) адитах (к которым был послан пророк Худ) и (о) самудянах (к которым был послан пророк Салих), и (о) тех, которые были после них? Не знает их [их количество] никто, кроме Аллаха. Приходили к ним [к тем народам] их посланники с ясными знамениями [с откровением и доказательствами от Аллаха], а они вложили руки свои в уста свои (чтобы кусать их от злости и ненависти к Истинной Вере) и сказали (своим посланникам): «Поистине, Мы не веруем в то, с чем вы посланы, и (ведь) поистине, Мы, однозначно, (пребываем) во ввергающем в растерянность сомнении от того, к чему вы нас призываете [от призыва поклоняться только одному Аллаху]». (9) Сказали (им) их посланники: «Неужели в отношении Аллаха (есть) (у вас) сомнение, Творца небес и земли? Он [Аллах] зовет вас, чтобы простить вам часть ваших грехов [те, которые были до того, как вы уверовали] и отсрочить [отложить] вам (вашу смерть) [продлить жизнь] до определенного предела [чтобы не наказывать вас в этом мире]». Они сказали: «Вы – лишь люди, такие же, как и мы. Вы желаете отвратить нас от того, чему поклонялись наши отцы [от многобожия]. Приве­дите же нам явный довод (на то, что вы правдивы в своих речах)!» (10)

 

 [English]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

ALIF LAM RA. A Book We have sent down to you that you may lead men out of darkness into light, by their Lord's command, to the path of the mighty, the worthy of praise. (1) God, to whom belongs all there is in the heavens and the earth. Woe to the unbelievers for the terrible punishment (that awaits). (2) Those who hold the life of this world dearer than that of the next, who obstruct the path of God and seek obliquity in it, have wandered far into error. (3) We never sent a messenger who did not speak the tongue of his people, that he may explain to them distinctly. God leads whosoever He wills astray, and shows whoever He wills the way: He is all-mighty and all-wise. (4) Remember when We sent Moses with Our signs (We said): "Bring your people out of darkness into light, and remind them of the visitations of God. Indeed there are signs in this for every steadfast, thankful soul" (5) So Moses said to his people: "Remember the favours of God when He saved you from the people of Pharaoh who afflicted you with oppression, slaying your sons but keeping alive your women, which was a great trial from your Lord." (6) Remember, your Lord proclaimed: "I shall give you more if you are grateful; but if you are thankless then surely My punishment is very great." (7) And Moses said: "What if you and all the people of the world deny, God is unconcerned and worthy of praise." (8) Has not the news of those before you, the people of Noah and 'Ad and Thamud, and those who came after them, come to you? None knows (about) them except God. Their apostles came to them with clear proofs, but they tried to silence them and said: "We do not believe in what you have been sent with, and we are in doubt of what you call us to, about which we are in disquiet.' (9) Said their apostles: "Can there be doubt about God, the originator of the heavens and the earth? He calls you to forgive some of your sins, and give you respite for a time ordained." They said: "You are only men like us, and yet you wish to turn us away from what our fathers worshipped. Bring to us then a clear proof." (10)

 

 [Dutch]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

E. L. R. Dit boek hebben wij u nedergezonden, opdat gij de menschen van de duisternis tot het licht zoudt voeren, en met het verlof van hunnen Heer, op den glorierijken en prijzenswaardigen weg. (1) Hij is God, wien alles toebehoort wat in den hemel en op de aarde is, en wee over de ongeloovigen; want eene gestrenge straf wacht hen. (2) Die het tegenwoordige leven boven het toekomstige beminnen en de menschen afvoeren van Gods weg, en dien kronkelig trachten te maken, deze verkeeren in eene dwaling, die ver van de waarheid verwijderd is. (3) Wij hebben geen apostel gezonden dan met de taal van zijn volk, opdat hij hun hunnen plicht duidelijk zou kunnen verklaren, want God doet dwalen naar zijn welbehagen en leidt dengeen die hem behaagt; en hij is de machtige, de wijze. (4) Wij zonden vroeger Mozes met onze teekens en gaven hem bevelen, zeggende: Leid uw volk uit de duisternis tot het licht, en herinner hun de gunsten van God; waarlijk, daarin zijn teekens voor ieder lijdzaam en dankbaar mensch. (5)En herinner u toen Mozes tot zijn volk zeide: Herdenk de gunst van God omtrent u, toen hij u van het juk van Pharao bevrijdde: deze verdrukte u vreeselijk; en zij doodden uwe mannelijke kinderen en lieten uwe vrouwelijke kinderen leven. Dit was een harde proef van uwen Heer. (6) En toen uw Heer door den mond van Mozes eene verklaring aflegde, zeide hij: Waarlijk, ik wil mijne weldaden omtrent u vermeerderen, indien gij dankbaar zijt; maar indien gij ondankbaar zijt, waarlijk, dan zal mijne straf gestreng zijn. (7) En indien gij ongeloovig zijt, en de geheele aarde met u, dan nog is God rijk en lofwaardig. (8) Hebt gij de geschiedenis der volkeren, uwe voorgangers, niet gehoord? namelijk van het volk van Noach, en van Ad en van Thamoed en van degenen die hen opvolgden. Wier getal niemand kent, behalve God? Hunne gezanten kwamen tot hem met duidelijke wonderen; maar zij brachten hunne handen aan hunne monden uit verontwaardiging, en zeiden: Wij gelooven de boodschap niet, waarmede gij voorgeeft belast te zijn, en wij verkeeren in twijfel nopens den godsdienst waartoe gij ons uitnoodigt. (9) Hunne gezanten antwoordden: Bestaat er eenige twijfel nopens God, den schepper van hemel en aarde? Hij noodigt u niet tot het ware geloof, opdat hij een deel uwer zonden zou kunnen vergeven en uwe straf kunnen verschuiven, door u tijd tot berouw te geven, tot een bepaalden oogenblik. Zij antwoordden: Gij zijt slechts een mensch, gelijk wij; gij tracht ons van de goden af te leiden, die door onze vaderen werden aangebeden; breng ons dus door een wonder een duidelijk bewijs, dat gij de waarheid spreekt. (10)

 

 [French]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Alif, Lâm, Râ. (Voici) un livre que nous avons fait descendre sur toi, afin que - par la permission de leur Seigneur - tu fasses sortir les gens des ténèbres vers la lumière, sur la voie du Tout Puissant, du Digne de louange. (1) Allah, à qui appartient tout ce qui est dans les cieux et sur la terre. Et malheur aux mécréants, pour un dur châtiment [qu'ils subiront]. (2) Ceux qui préfèrent la vie d'ici-bas à l'au-delà, obstruent [aux gens] le chemin d'Allah et cherchent à le rendre tortueux, ceux-là sont loin dans l'égarement. (3) Et Nous n'avons envoyé de Messager qu'avec la langue de son peuple, afin de les éclairer. Allah égare qui Il veut et guide qui Il veut. Et, c'est Lui le Tout Puissant, le Sage. (4) Nous avons certes, envoyé Moïse avec Nos miracles [en lui disant]: «Fais sortir ton peuple des ténèbres vers la lumière, et rappelle-leur les jours d'Allah». [Ses bienfaits]. Dans tout cela il y a des signes pour tout homme plein d'endurance et de reconnaissance. (5)(Rappelle-toi) quand Moïse dit à son peuple: «Rappelez-vous le bienfait d'Allah sur vous quand Il vous sauva des gens de Pharaon qui vous infligeaient le pire châtiment. Ils massacraient vos fils et laissaient en vie vos filles. Il y avait là une dure épreuve de la part de votre Seigneur», (6) Et lorsque votre Seigneur proclama: «Si vous êtes reconnaissants, très certainement J'augmenterai [Mes bienfaits] pour vous. Mais si vous êtes ingrats, Mon châtiment sera terrible». (7) Et Moïse dit: «Si vous êtes ingrats, vous ainsi que tous ceux qui sont sur terre, [sachez] qu'Allah Se suffit à Lui-même et qu'Il est digne de louange. (8) Ne vous est-il pas parvenu le récit de ceux d'avant vous, du peuple de Noé, des `Aad, des Thamud et de ceux qui vécurent après eux, et que seul Allah connaît? Leurs messagers vinrent à eux avec des preuves, mais ils dirent, ramenant leurs mains à leurs bouches: «Nous ne croyons pas [au message] avec lequel vous avez été envoyés et nous sommes, au sujet de ce à quoi vous nous appelez, dans un doute vraiment troublant». (9) Leurs messagers dirent: «Y a-t-il un doute au sujet d'Allah, Créateur des cieux et de la terre, qui vous appelle pour vous pardonner une partie de vos péchés et vous donner un délai jusqu'à un terme fixé?» [Les mécréants] répondirent: «Vous n'êtes que des hommes comme nous. Vous voulez nous empêcher de ce que nos ancêtres adoraient. Apportez-nous donc une preuve évidente». (10)

 

 [German]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Alif Lam Ra (Dies ist) ein Buch, das Wir zu dir hinabgesandt haben, auf daß du die Menschen mit der Erlaubnis ihres Herrn aus den Finsternissen zum Licht führen mögest, auf den Weg des Erhabenen, des Preiswürdigen. (1) Allahs ist, was in den Himmeln und was auf der Erde ist. Und wehe den Ungläubigen wegen der schrecklichen Strafe! (2) Es sind jene, die das Leben des Diesseits dem des Jenseits vorziehen und von Allahs Weg abhalten und ihn zu krümmen trachten. Sie sind es, die im großen Irrtum weit gegangen sind. (3) Und Wir schickten keinen Gesandten, es sei denn mit der Sprache seines Volkes, auf daß er sie aufkläre. Dann erklärt Allah zum Irrenden, wen Er will, und leitet recht, wen Er will. Und Er ist der Erhabene, der Allweise. (4) Und wahrlich, Wir entsandten Moses mit Unseren Zeichen (und sprachen): "Führe dein Volk aus den Finsternissen zum Licht und erinnere es an die Tage Allahs! " Wahrlich, darin liegen Zeichen für jeden Geduldigen, Dankbaren. (5)Und damals sprach Moses zu seinem Volk: "Denkt an die Gnade Allahs an euch, als Er euch vor den Leuten Pharaos errettete, die euch mit schlimmer Qual bedrückten, eure Söhne abschlachteten und eure Frauen am Leben ließen; und darin lag eine gewaltige Prüfung von eurem Herrn für euch." (6) Und da kündigte euer Herr an: "Wenn ihr dankbar seid, so will Ich euch wahrlich mehr geben; seid ihr aber undankbar, dann ist Meine Strafe wahrlich streng." (7) Und Moses sprach: "Wenn ihr ungläubig seid, ihr und wer sonst noch alles auf Erden ist - wahrlich, Allah ist auf keinen angewiesen, Preiswürdig." (8) Kam zu euch (denn) nicht die Kunde von jenen, die vor euch waren - von dem Volk Noahs, den Ads und Tamuds - und von denen, die nach ihnen (kamen)? Niemand kennt sie außer Allah. Ihre Gesandten kamen mit deutlichen Zeichen zu ihnen, jedoch sie hielten ihnen die Hände vor den Mund und sagten: "Wir glauben nicht an das, womit ihr gesandt worden seid, und wir befinden uns wahrlich in bedenklichem Zweifel über das, wozu ihr uns auffordert." (9) Ihre Gesandten sagten: "Existiert etwa ein Zweifel über Allah, den Schöpfer der Himmel und der Erde? Er ruft euch, damit Er euch eure Sünden vergebe und euch Aufschub bis zu einer bestimmten Frist gewähre." Sie sagten: "lhr seid nur Menschen wie wir; ihr wollt uns von dem abhalten, was unsere Väter zu verehren pflegten. So bringt uns einen deutlichen Beweis." (10)

 

[Hindi]

 

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

अलिफ़॰ लाम॰ रा॰। यह एक किताब है जिसे हमने तुम्हारी ओर अवतरित की है, ताकि तुम मनुष्यों को अँधेरों से निकालकर प्रकाश की ओर ले आओ, उनके रब की अनुमति से प्रभुत्वशाली, प्रशंस्य सत्ता, उस अल्लाह के मार्ग की ओर (1) जिसका वह सब है जो कुछ आकाशों में है और जो कुछ धरती में है। इनकार करनेवालों के लिए तो एक कठोर यातना के कारण बड़ी तबाही है (2) जो आख़िरत की अपेक्षा सांसारिक जीवन को प्राथमिकता देते है और अल्लाह के मार्ग से रोकते है और उसमें टेढ़ पैदा करना चाहते है, वही परले दरजे की गुमराही में पड़े है (3) हमने जो रसूल भी भेजा, उसकी अपनी क़ौम की भाषा के साथ ही भेजा, ताकि वह उनके लिए अच्छी तरह खोलकर बयान कर दे। फिर अल्लाह जिसे चाहता है पथभ्रष्ट रहने देता है और जिसे चाहता है सीधे मार्ग पर लगा देता है। वह है भी प्रभुत्वशाली, अत्यन्त तत्वदर्शी (4) हमने मूसा को अपनी निशानियों के साथ भेजा था कि "अपनी क़ौम के लोगों को अँधेरों से प्रकाश की ओर निकाल ला और उन्हें अल्लाह के दिवस याद दिला।" निश्चय ही इसमें प्रत्येक धैर्यवान, कृतज्ञ व्यक्ति के लिए कितनी ही निशानियाँ है (5) जब मूसा ने अपनी क़ौम के लोगों से कहा, "अल्लाह ही उस कृपादृष्टि को याद करो, जो तुमपर हुई। जब उसने तुम्हें फ़िरऔनियों से छुटकारा दिलाया जो तुम्हें बुरी यातना दे रहे थे, तुम्हारे बेटों का वध कर डालते थे और तुम्हारी औरतों को जीवित रखते थे, किन्तु इसमें तुम्हारे रब की ओर से बड़ी कृपा हुई।" (6) जब तुम्हारे रब ने सचेत कर दिया था कि 'यदि तुम कृतज्ञ हुए तो मैं तुम्हें और अधिक दूँगा, परन्तु यदि तुम अकृतज्ञ सिद्ध हुए तो निश्चय ही मेरी यातना भी अत्यन्त कठोर है।' (7) और मूसा ने भी कहा था, "यदि तुम और वे जो भी धरती में हैं सब के सब अकृतज्ञ हो जाओ तो अल्लाह तो बड़ा निरपेक्ष, प्रशंस्य है।" (8) क्या तुम्हें उन लोगों की खबर नहीं पहुँची जो तुमसे पहले गुज़रे हैं, नूह की क़ौम और आद और समूद और वे लोग जो उनके पश्चात हुए जिनको अल्लाह के अतिरिक्त कोई नहीं जानता? उनके पास उनके रसूल स्पष्टि प्रमाण लेकर आए थे, किन्तु उन्होंने उनके मुँह पर अपने हाथ रख दिए और कहने लगे, "जो कुछ देकर तुम्हें भेजा गया है, हम उसका इनकार करते है और जिसकी ओर तुम हमें बुला रहे हो, उसके विषय में तो हम अत्यन्त दुविधाजनक संदेह में ग्रस्त है।" (9) उनके रसूलों ने कहो, "क्या अल्लाह के विषय में संदेह है, जो आकाशों और धरती का रचयिता है? वह तो तुम्हें इसलिए बुला रहा है, ताकि तुम्हारे गुनाहों को क्षमा कर दे और तुम्हें एक नियत समय तक मुहल्ल दे।" उन्होंने कहा, "तुम तो बस हमारे ही जैसे एक मनुष्य हो, चाहते हो कि हमें उनसे रोक दो जिनकी पूजा हमारे बाप-दादा करते आए है। अच्छा, तो अब हमारे सामने कोई स्पष्ट प्रमाण ले आओ।" (10)

 

[Chinese]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

艾列弗，俩目，拉仪。（这是）一章经，我把它降示你，以便你奉主的命令而把众人从重重黑暗中引入光明，引入强大的、可颂的主的大道。 (1) 真主是有天地万物的。哀哉不信道者！他们将受严厉的刑罚。 (2) 他们宁要今世，而不要后世，并阻碍真主的大道，而且想在其中寻求偏邪道，这等人是在深深的迷误之中的。 (3) 我不派遣一个使者则已，但派遣的时候，总是以他的宗族的语言（降示经典），以便他为他们阐明正道。而真主使他所意欲者误入迷途，使他所意欲者遵循正路。他确是强大的，确是至睿的。 (4) 我确已派遣穆萨带著我的许多迹象去，（我说）：你把你的宗族从重重黑暗中引入光明吧。你应当以真主的一些纪念日提醒他们。对于每个坚忍者和感恩者，此中确有许多迹象。 (5)当时，穆萨曾对他的宗族说：你们应当铭记真主赐给你们的恩典，他曾使你们脱离法老的臣民。他们使你们遭受酷刑，屠杀你们的男子，留下你们的女子，此中有从你们的主降下的大难。 (6) 当时，你们的主曾宣布说：如果你们感谢，我誓必对你们恩上加恩；如果你们忘恩负义，那末，我的刑罚确是严厉的。 (7) 穆萨说：如果你们和大地上的人统统都忘恩负义，（也无损于真主），因为真主确是无求的，确是可颂的。 (8) 你 们以前的民族--努哈的宗族、阿德人、赛莫德人和他们以后的人，只有真主能知道他们--难道这等人的消息没有来临你们吗？他们族中的使者昭示他们许多明 证，但他们把自己的手指插入口内，说：我们必定不信你们所奉的使命，我们对于你们所宣传的事情，确是在使人不安的疑惑之中。 (9) 他们族中的使者说：难道对于真主--天地的创造者--还有怀疑吗？他号召你们行善，以便他饶恕你们的罪过，并对你们缓刑到一个定期。他们说：你们只是像我们一样的凡人，你们欲阻止我们崇拜我们的祖先所崇拜的（偶像），你们昭示我们一个明证吧！ (10)

                                               

[Japanese]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

アリフ・ラーム・ラー。われはあなたに，あなたが主の御許しによって，人びとを暗黒から光明に，偉大な讃美すべき方の道に導き出すために啓典を下した。 (1) 天にありまた地にある凡ての有はかれに属する。厳しい懲罰を受ける不信心者にこそ災いあれ。 (2) かれらは来世よりも現世の生活を愛し，（人びとを）アッラーの道から妨げ，曲げようとするものである。これらは遠く迷い去った者である。 (3) われはその民の言葉を使わないような使徒を遺わしたことはない。（それはその使命を） かれらに明瞭に説くためである。それでアッラーは，御好みの者を迷うに任せ，また御好みの者を導かれる。かれは，偉力ならびなく英明であられる。 (4) 且つてわれは，印を持たせてムーサーを遺わし，「自分の民を，暗黒から光明に導き出し，アッラーの日々（諸民族の過去の出来事）をかれらに銘記させなさい。」と（命じた）。本当にこの中には，耐え忍んで感謝する凡ての者への印がある。 (5) ムー サーがその民に言った時を思いなさい。「アッラーがあなたがたをフィルアウンの所から救われた時あなたがたに施されたかれの恩恵を思いなさい。かれらはあ なたがたを残酷な刑に会わせ，あなたがたの男児を殺し，女児を生かしておいた。本当にその中には，主からの偉大な試練があったのである。」 (6) その時主は（ムーサーの口を通じて）宣告された。「もしあなたがたが感謝するなら，われは必ずあなたがたに（対する恩恵を）増すであろう。だがもし恩恵を忘れるならば，わが懲罰は本当に厳しいものである。」 (7) ムーサーはまた言った。「仮令あなたがたが恩を忘れても，地上の者（が忘恩）でも，本当にアッラーは，凡てが満ち足られている御方讃美すべき方である。」 (8) あ なたがた以前の者たち，ヌーフやアードやサムードの民の消息を，あなたがたは聞かなかったのか。またかれらの後（に来た）者たちのことは，アッラー以外に は誰も知らない。使徒たちが明証を持ってかれらの所にやって来たが，かれらは手でかれら（預言者たち）の口を押えて，言った。「わたしたちは，あなたがた が遺わされたことを信じません。またわたしたちを招く教えに就いても，本当に不安な疑いを抱きます。」 (9) 使 徒たちは言った。「あなたがたは天と地を創造された方，アッラーに就いて疑いがあるのか。かれがあなたがたを招かれたのは，あなたがたの罪を御赦しなさ れ，定められた期限まで，あなたがたを猶予なさるためである。」かれらは言った。「あなたがたは，わたしたちと同じ人間に過ぎないのです。あなたがたは， 祖先が仕えてきたものから，わたしたちを背かせようと望んでいるのです。それなら（先ず真実を物語る奇跡で）わたしたちに明瞭な権威を現わしなさい。」 (10)

 

[Spanish]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Alif. Lam. Ra.UNA ESCRITURA DIVINA [es ésta --una revelación] que hemos hecho descender sobre ti para que saques a toda la humanidad, con la venia de su Sustentador, de las tinieblas a la luz: al camino que lleva al Todopoderoso, el Digno de Toda Alabanza -- (1) a Dios, de quien es cuanto hay en los cielos y cuanto hay en la tierra.Pero, ¡ay de aquellos que niegan la verdad: pues un castigo severo (2) aguarda a quienes escogen la vida de este mundo como objeto exclusivo de su amor, prefiriéndola a [toda consideración de] la Otra Vida, y alejan a otros del camino de Dios, haciendo que parezca tortuoso. Esos se han perdido en un lejano extravío! (3) Y NUNCA hemos mandado a un enviado sino [con un mensaje] en la lengua de su propio pueblo, para que pudiera exponerles [la verdad] con claridad; pero Dios deja que se extravíe a quien quiere [extraviarse], y guía a quien quiere [ser guiado] --pues sólo Él es todopoderoso, realmente sabio. (4) Y [así], en verdad, hemos enviado a Moisés con Nuestros mensajes [y esta orden Nuestra]: “¡Saca a tu pueblo de las tinieblas a la luz, y recuérdales los Días de Dios!”Ciertamente, en esta [amonestación] hay en verdad mensajes para todos los que son sumamente pacientes en la adversidad y profundamente agradecidos [a Dios]. (5)Y, he ahí que Moisés habló [así] a su pueblo: “Recordad las bendiciones que Dios os dispensó al libraros de las gentes de Faraón que os afligían con duros castigos, degollando a vuestros hijos varones y dejando con vida [sólo] a vuestras mujeres --en esto os probó vuestro Sustentador duramente. (6) Y [recordad] cuando vuestro Sustentador os anunció [esta promesa]: ‘¡Si sois agradecidos [a Mí], ciertamente, os daré aún más; pero si sois desagradecidos, en verdad, Mi castigo será realmente severo!’” (7) Y Moisés añadió: “¡Si negarais [alguna vez] la verdad --vosotros y cuantos viven en la tierra-- [sabed que,] ciertamente, Dios es en verdad autosuficiente, digno de alabanza!” (8) ¿NO HAN LLEGADO a conocimiento vuestro las historias de aquellos [negadores de la verdad] que os precedieron --[las historias] del pueblo de Noé, y de [las tribus de] Aad y de Zamud, y de aquellos que vinieron después de ellos? Nadie los conoce [ya] sino Dios.Vinieron a ellos sus enviados con todas las pruebas de la verdad --pero se cubrieron la boca con sus manos y respondieron: “¡Ciertamente, nos negamos a dar por cierto el mensaje que [decís] os ha sido encomendado; y, ciertamente, tenemos serias dudas, y aún sospechas, acerca [del significado] de aquello a lo que nos llamáis!” (9) Sus enviados dijeron: “¿Acaso cabe duda acerca de [la existencia y la unidad de] Dios, el Creador de los cielos y de la tierra? Él es quien os llama, para perdonaros vuestras faltas [pasadas] y concederos una prórroga hasta [que] un plazo fijado [por Él se cumpla].”[Pero] respondieron: “¡No sois sino hombres como nosotros! ¡Queréis apartarnos de lo que nuestros antepasados adoraban: traednos, pues, una prueba clara [de que sois emisarios de Dios]!” (10)

 

[Albanian]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Elif Lâm Râ. Ky është Libri, që ta kemi shpallë ty, që njerëzit t’i nxjerrish nga errësira në dritë, me lejen e Zotit të tyre, në rrugën e të Plotëfuqishmit dhe të Falenderueshmit, (1) Perëndi, të cilit i përkasin çka ka në qiej dhe në Tokë. E, mjer për mohuesit nga dënimi i tmerrshëm (që do t’i godasë), (2) ata që jetën e kësaj bote e duan më shumë se atë të botës tjetër, dhe pengojnë njerëzit nga rruga e Perëndisë dhe dëshirojnë ta shtrembërojnë atë! Ata janë në humbje të madhe. (3) Na nuk kemi dërguar asnjë pejgamber, përpos në gjuhën e popullit të tij, për t’u shpjeguar atyre (e ta kuptojnë). Perëndia e shpie në humbje kë të dojë dhe e udhëzon në rrugë të drejtë kë të dojë. Ai është i Plotëfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. (4) Na e dërguam Musain me argumentet Tona (dhe i thamë atij): “Nxirre popullin tënd nga errësira në dritë dhe përkujtoju atyre dëtët e Perëndisë (ngjarjet e mira dhe të këqija)!” Me të vërtetë, në këtë, ka argumente për çdonjërin që është i durueshëm dhe falenderues. (5)(Kujtoje) kur Musai i tha popullit të vet: “Kujtoni dhuntinë që ju dha Perëndia, kur (Ai) ju shpëtoi nga populli i Faraonit, të cilët ju munduan me torturat më të rënda, e i prenin djemtë tuaj, e ju linin në jetë femrat (tuaja), - kjo ka qenë një sprovë e madhe për ju nga Zoti juaj, - (6) (Kujtoje) dhe kur Zoti juaj parashtroi: “Nëse bëheni mirënjohës, Unë, me siguri, do t’ju jap edhe më shumë; e nëe bëheni mohues, (do të dënoheni). Me të vërtetë, dënimi Im është i rëndë”. (7) Dhe Musai ka thënë: “Nëse nuk besoni, ju dhe të gjithë ç’janë në Tokë, - Perëndia, me të vërtetë, është i pasur dhe plot lavdi (s’ka nevojë për falenderimin tuaj)”. (8) A nuk u ka ardhur juve lajmi për ata që kanë qenë para jush: për popullin e Nuhut, dhe të Adit, dhe të Themudit dhe për ata pas tyre? – Vetëm Perëndia i di ata! – Pejgamberët e tyre kanë ardhur me dokumente të qarta, por ata venin duart e tyre në gojë (me tallje dhe pezm) dhe thonin: “Na nuk besojmë me atë që jeni dërguar ju. Na jemi me dyshim të madh ndaj asaj që na thirrni ju!” (9) Pejgamberët e tyre u kanë thënë: “Vallë a mund të dyshohet në Perëndinë, Krijuesin e qiejve dhe të Tokës? Ai u thërret juve për t’ju falur disa mëkate tuaja dhe që t’ju lë juve deri në afatin e caktuar”. Ata (jobesimtarët) thanë: “Ju jeni vetëm njerëz si ne. Ju dëshironi të na shmangëni nga ajo që kanë adhuruar të parët tanë. Andaj, na sillni mrekulli të dukshme!” (10)

 

 [Tatar]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

Әлиф ләм ра. Ошбу китапны сиңа иңдердек кешеләрне батыл ялган дин караңгылыгыннан чыгарып, хак дин яктылыгына кертмәклегең өчен Раббыларының теләге белән галиб вә мактаулы булган Аллаһ юлына. (1) Җир вә күкләр мөлке Аның кулында булучы Аллаһу тәгаләдер. Кәферләргә каты ґәзаб белән ни зур һәлакәтлек. (2) Ул кәферләр ахирәтне ташлап дөньяны гына яратып кәсеп итәләр вә кешеләрне Аллаһ юлыннан тыялар һәм ислам диненең зәгыйфьләнүен яки алар ягына үзгәрүен телиләр, алар хактан бик ерак адашканлар. (3) Пәйгамбәрләрне һәр заманада үз каумләреннән җибәрдек шәригать хөкемләрене үз телләрендә бәян итсеннәр өчен. Аллаһ үзе теләгән кешене һидәяткә салыр вә үзе теләгән кешене хак юлдан адаштырыр, Ул – Аллаһ көчле вә хөкемче. (4) Тәхкыйк Без Мусаны дәлилләр вә могҗизалар белән пәйгамбәр итеп җибәрдек, каумеңне батыл дин караңгылыгыннан чыгарып хак дин яктылыгына керт, дип, вә үткән каумләрнең гыйбрәтле хәлләрен сөйлә, дип, бәла-казага сабыр итеп нигъмәтләргә шөкер итүчеләргә сөйләнгән пәйгамбәрләр хәлендә гыйбрәтләр бар. (5)Муса әйтте: "Ий каумем, Аллаһуның сезгә биргән нигъмәтләрен хәтерләгез! Аллаһ сезне Фиргаун кауменнән коткарды, алар сезне каты ґәзаблыйлар иде вә алар сезнең кыз балаларыгызны калдырып ир балаларыгызны бугазлыйлар иде, вә аларның бу эшләрендә Раббыгыздан сезгә зур бәла бар иде. (6) Дәхи Раббыгыз сезгә белдерде: "Әгәр нигъмәтләремә шөкер итсәгез, нигъмәтемне сезгә арттырырмын, әгәр көферлек кылсагыз, минем ґәзабым бик каты", – дип. (7) Муса г-м әйтте: "Сез һәм җир өстендәге барча кешеләр кәфер булсагыз, Аллаһ бай, сезгә ихтыяҗе юк вә Ул мактаулы". (8) Әйә сезгә килмәдеме? Сездән элек килеп киткән Нух, Гад вә Сәмуд каумләренең хәбәрләре, Аллаһ аларны хәбәр итте вә алардан соң килгән каумләрнең дә хәбәре килмәдеме? Ул соңгы һәлак булган каумнең санын Аллаһудан башка зат белмәс, аларның рәсүлләре дәлилләр вә могҗизалар белән килде, алар рәсүлләренә ачуланып бармакларын тешләделәр һәм әйттеләр: "Сезгә җибәрелгән аятьләргә, әлбәттә, ышанмыйбыз вә сез Аңа гыйбадәт кылырга өндәгән Аллаһ хакында шикләнәбез". (9) Аларның рәсүлләре әйтте: "Әйә сез җирне вә күкләрне тезүче Аллаһуга шик тотасызмы? сезне иманга чакырадыр гөнаһларыгызны ярлыкар өчен һәм билгеләнгән әҗәлегезгә хәтле яшәтер өчен. Кәферләр пәйгамбәрләргә әйттеләр: "Сез безнең кеби кешеләрсез, артык җирегез юк, аталарыбыз гыйбадәт кылган сынымларыбыздан туктатырга телисез, безгә ачык ґәламәтләр китерегез". (10)

 

 [Uyghur]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

ئەلىق. لام. را. (بۇ قۇرئان شۇنداق) کىتابتۇرکى، (ئى مۇھەممەد!) ئۇنى ساڭا کىشىلەرنى پەرۋەردىگارىنىڭ ئىزنى بىلەن قاراڭغۇلۇقتىن (یەنى کۇفرىدىن) یورۇقلۇققا (یەنى ئىمانغا) چىقىرىشىڭ ئۈچۈن، غالىب، (ھەممە تىللاردا) مەدھىیىلەنگەن اﷲ نىڭ یولىغا (باشلىشىڭ ئۈچۈن) نازىل قىلدۇق (1) ئاسمانلاردىکى ۋە زېمىندىکى ھەممە نەرسە اﷲ نىڭ مۈلکىدۇر، قاتتىق ئازابتىن کاپىرلارغا ۋای! (2) ئۇلار بۇ دۇنیانى ئاخىرەتتىن ئارتۇق. کۆرىدۇ (کىشىلەرنى) اﷲ نىڭ یولىدىن (یەنى ئىسلام دىنىدىن) توسىدۇ، اﷲ نىڭ یولىنىڭ ئەگرى بولۇشىنى تىلەیدۇ، ئۇلار (ھەقتىن) یىراق بولغان گۇمراھلىقتىدۇر (3) قانداقلا بىر پەیغەمبەرنى ئەۋەتمەیلى، ئۇنى بىز ئۆز قەۋمىگە (اﷲ نىڭ شەرىئىتىنى) بایان قىلىش ئۈچۈن، پەقەت ئۆز قەۋمىنىڭ تىلى بىلەن (سۆزلەیدىغان) قىلىپ ئەۋەتتۇق، اﷲ خالىغان ئادەمنى گۇمراھ قىلىدۇ، خالىغان ئادەمنى ھىدایەت قىلىدۇ (یەنى پەیغەمبەرلەرنىڭ ۋەزىپىسى پەقەت تەبلىغ قىلىش بولۇپ، ھىدایەت قىلىش ئىشى اﷲ نىڭ ئىلگىدىدۇر). اﷲ غالىبتۇر ھېکمەت بىلەن ئىش قىلغۇچىدۇر (4) بىز مۇسانى مۆجىزىلىرىمىز بىلەن ھەقىقەتەن (پەیغەمبەر قىلىپ) ئەۋەتتۇق، (ئۇنىڭغا دېدۇقکى) «قەۋمىڭنى قاراڭغۇلۇقتىن (یەنى کۇفرىدىن) یورۇقلۇققا. (یەنى ئىمانغا) چىقارغىن، ئۇلارغا اﷲ نىڭ نېمەتلىرىنى ئەسلەتکىن». بۇنىڭدا (بالاغا) سەۋر قىلغۇچى، (نېمەتکە) شۈکۈر قىلغۇچى ھەربىر (بەندە) ئۈچۈن ئەلۋەتتە نۇرغۇن ئىبرەتلەر بار (5)مۇسا ئۆز قەۋمىگە ئۆز ۋاقتىدا: «اﷲ نىڭ سىلەرگە بەرگەن نېمىتىنى ئەسلەڭلار. اﷲ ئۆز ۋاقتىدا سىلەرنى پىرئەۋن قەۋمىدىن قۇتقۇزدى، ئۇلار سىلەرنى قاتتىق قىینایتتى، ئوغۇللىرىڭلارنى بوغۇزلایتتى، خوتۇن کىشىلىرىڭلارنى (خىزمەت قىلدۇرۇشقا) قالدۇراتتى. بۇنىڭدا پەرۋەردىگارىڭلار تەرىپىدىن (سىلەرگە) چوڭ سىناق بار ئىدى» دېدى (6) ئۆز ۋاقتىدا پەرۋەردىگارىڭلار: «نېمىتىگە شۈکۈر قىلساڭلار، (ئۇنى) تېخىمۇ زىیادە قىلىمەن. ئەگەر (کۇفرانى نېمەت) قىلساڭلار، مېنىڭ ئازابىم، ئەلۋەتتە، بەکمۇ قاتتىق بولىدۇ» دەپ جاکالىدى (7) مۇسا (ئۆز قەۋمىگە): «ئەگەر سىلەر ۋە پۈتۈن یەر یۈزىدىکى کىشىلەر کاپىر بولۇپ کەتسەڭلارمۇ (اﷲ قا قىلچە زىیان یەتکۈزەلمەیسىلەر)، چۈنکى اﷲ ئەلۋەتتە (ھەممىدىن) بىھاجەتتۇر، مەدھىیىلەشکە لایىقتۇر» دېدى (8) سىلەردىن ئىلگىرى ئۆتکەن نۇھ، ئاد ۋە سەمۇد قەۋملىرىنىڭ ۋە ئۇلاردىن کېیىن کەلگەن، (سانىنى) پەقەت اﷲ بىلىدىغان ئۈممەتلەرنىڭ خەۋىرى سىلەرگە یەتمىدىمۇ؟ ئۇلارغا پەیغەمبەرلىرى مۆجىزىلەر بىلەن کەلدى، ئۇلار قوللىرى بىلەن پەیغەمبەرلەرنىڭ ئېغىزلىرىغا ئىشارەت قىلىپ (یەنى ئۇلارنىڭ سۈکۈت قىلىشىنى کۆرسىتىپ): «بىز سىلەرنىڭ پەیغەمبەرلىکىڭلارنى ھەقىقەتەن ئىنکار قىلىمىز، بىز سىلە دەۋەت قىلىۋاتقان ئىشقا ھەقىقەتەن زور گۇماندىمىز» دېدى (9) پەیغەمبەرلىرى: «ئاسمانلارنى ۋە زېمىننى یاراتقۇچى اﷲ نىڭ (بىرلىکىدە) شەک بارمۇ؟ اﷲ گۇناھلىرىڭلارنى مەغپىرەت قىلىش ئۈچۈن، سىلەرنى (ئىمانغا) دەۋەت قىلىدۇ، سىلەرنى (جازالاشنى) مەلۇم مۇددەتکىچە (یەنى ئەجىلىڭلار یەتکۈچە) تەخىر قىلىدۇ» دېدى. ئۇلار: «سىلەر پەقەت بىزگە ئوخشاش ئىنسان، ئاتا - بوۋىلىرىمىز ئىبادەت قىلىپ کېلىۋاتقان (بۇتلار) غا ئىبادەت قىلىشىمىزدىن توسماقچى بولىسىلەر، (راستلىقىڭلار ئۈچۈن) بىزگە ئېنىق پاکىت کۆرسىتىڭلار» دېدى (10)

 

[Somali]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

xarfaha hore oo kale waa la soo sheegay macnahooda, kanna waa Kitaab aannu kugu soo dejinnay inaad kaga bixisid dadka mugdiyada xagga Nuur idamka Eebehood iyo jidka Eebaha adkaada ee la Mahadiyo. (1) Ilaaha iska leh waxa Somooyinka iyo Dhulka ku sugan, halaagna waxaa mudan Gaalada cadaab daran xaggiis. (2) oo ah kuwa ka jecel nolosha adduun Aakhiro oo ka leexiya (Dadka) Jidka Eebe lana dooni Qallooc, kuwaasuna waxay ku suganyihiin Baadi fog. (3) Rasuul kuma dirro waxaan Afka Qoomkiisa ahayn si uu ugu caddeeyo, wuuna baadiyeeyaa Eebe cidduu doono inta xaqa loo caddeeyey ka dib, wuuna hanuunin cidduu doono, waana adkaade falsan. (4) waxaan la dirray (Nabi) Muuse Aayaadkannaga bixi Qookaaga Mugdiyada xagga Nuurka, kuna waani «xusuusi» Nicmooyinkii Ilaahay arrintaasna Aayaadbaa (Calaamooyin) ugu sugan samir badane, shugri badan dhammaantiis. (5)iyo markuu Nabi Muuse ku yidhi Qoomkiisa xusuusta Nicmada Eebe korkiinna markuu idinka koriyey Colkii Fircoon iyagoo idin dhadhansiin cadaab (Daran) Xun oo gawrici Wilashiinna oo dayn Gabdhihiinna (Dullaysi) arrintaasna waxaa ku sugnayd Balayo (Intixaam) Eebihiin oo wayn. (6) iyo markuu Eebihiin ogaysiiyey haddaad shugridaan waan idiin kordhin, haddaad gaalowdaanna cadaabkaygu waa daranyahay. (7) wuxuuna yidhi (Nabi) Muuse haddaad Gaalowdaan idinka iyo waxa ku sugan Dhulka dhammaan Eebe waa Hodan mahadsan. (8) miyuuna idin soo gaadhin warkii kuwii idinka horreeyey (oo ah) Qoomkii Nabi Nuux, Caad, Thamuud, iyo kuwii ka dambeeyey, ma oga (Tiradooda) Eebe mooyee, waxayna ula yimaadeen Rasuuladoodii xujooyin waxayna ku celiyeen Gacmahooda Afkooda (Way beeniyeen) waxayna dhaheen anagu waan ka gaalownay waxa laydinku soo diray annguna shakibaan kaga sugannahay waxaad noogu yeedhaysaan xaggiisa oo daran. (9) waxay dheheen Rasuuladoodii ma Eebaa shaki ku jiraa ee abuuray Samooyinka iyo Dhulka idiinkuna yeedhi inuu idinka dhaafo dambiyadiinna dibna idiin dhigo tan iyo muddo magacaaban, waxayna dheheen idinku ma tihiin waxaan bashar (Dad) nala mida ahayn, waxaadna doonaysaan inaad naga leexisaan waxay caabudi jireen Aabbayaalkanno noo keena xujo cad. (10)