روزقیامت- Judgment Day

 

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

سورة القیامة - الجزء التاسع والعشرون

Al-Qiyama - Juz 29

 

 

 

 

 

[Language of the Quran-Arabic]

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

 

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿١﴾ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾ أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾ بَلَىٰ قَادِرِ‌ینَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾ بَلْ یُرِ‌یدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ‌ أَمَامَهُ ﴿٥﴾ یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿٦﴾ فَإِذَا بَرِ‌قَ الْبَصَرُ‌ ﴿٧﴾ وَخَسَفَ الْقَمَرُ‌ ﴿٨﴾ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ‌ ﴿٩﴾ یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ‌ ﴿١٠﴾ کَلَّا لَا وَزَرَ‌ ﴿١١﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ‌ ﴿١٢﴾ یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ‌ ﴿١٣﴾ بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِیرَ‌ةٌ ﴿١٤﴾ وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِیرَ‌هُ ﴿١٥﴾ لَا تُحَرِّ‌کْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْ‌آنَهُ ﴿١٧﴾ فَإِذَا قَرَ‌أْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْ‌آنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿١٩﴾کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾ وَتَذَرُ‌ونَ الْآخِرَ‌ةَ ﴿٢١﴾ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَ‌ةٌ ﴿٢٢﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّهَا نَاظِرَ‌ةٌ ﴿٢٣﴾ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَ‌ةٌ ﴿٢٤﴾ تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَ‌ةٌ ﴿٢٥﴾ کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَ‌اقِیَ ﴿٢٦﴾ وَقِیلَ مَنْ ۜ رَ‌اقٍ ﴿٢٧﴾ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَ‌اقُ ﴿٢٨﴾ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿٢٩﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾ وَلَـٰکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ یَتَمَطَّىٰ ﴿٣٣﴾ أَوْلَىٰ لَکَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٤﴾ ثُمَّ أَوْلَىٰ لَکَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٥﴾ أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَ‌کَ سُدًى ﴿٣٦﴾ أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَىٰ ﴿٣٧﴾ ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾ فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ‌ وَالْأُنثَىٰ ﴿٣٩﴾ أَلَیْسَ ذَٰلِکَ بِقَادِرٍ‌ عَلَىٰ أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَىٰ ﴿٤٠﴾

 

 

  [Persian]

بسم الله الرحمن الرحیم

چنین نیست ( که کافران پنداشتند ) ، قسم به روز ( بزرگ ) قیامت (1) و قسم به نفس بسیار ملامت کننده(2) آیا آدمی پندارد که ما دیگر ابدا استخوانهای ( پوسیده ) او را باز جمع نمی‏ کنیم  (3) بلی ما قادریم که سرانگشتان او را هم درست گردانیم(4) بلکه انسان می‏خواهد مادام العمر گناه کند (5) که دایم با شک و انکارمی‏ پرسد کی روز قیامت ( و حساب ) خواهد بود (6) بگو  روزی که چشمها از وحشت و هول خیره بماند(7) و ماه ( تابان ) تاریک شود (8) و میان خورشید و ماه جمع گردد (9) و در آن روز انسان ( زشت کار ) گوید : ( ای وای از سختی عذاب ) کجا مفر و پناهی خواهد بود (10) هرگز مفری نیست (11) آن روز جز درگاه خدا هیچ آرامگاهی نیست (12) آن روز آدمی به هر نیک و بدی که در مقدم و مؤخر عمر کرده از نتیجه همه آگاه خواهد شد (13) بلکه انسان خود بر نیک و بد خویش به خوبی آگاه است (14) و هر چند ( پرده‏های ) عذر بر ( چشم بصیرت ) خود بیفکند (15) (ای رسول ! ) با شتاب و عجله زبان به قرائت ( قرآن ) مگشای (16) که ما خود آن را مجموع و محفوظ داشته و بر تو فراخوانیم(17) و آنگاه که آن را خواندیم تو از آن پیروی کن ( و به تعلیم امت بکوش ) (18) پس از آن بر ماست که حقایق آن را بر تو بیان کنیم ( و احکام آن را بر قلبت مشروح سازیم )(19) هرگز چنین نیست که شما می‏ پندارید ( و دلایل معاد را مخفی شمارید ) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (20) و به کلی کار آخرت و نشانه قیامت را رها می ‏کنید (21) آن روز رخسار طایفه‏ای از شادی برافروخته و نورانی است(22) و با چشم قلب جمال حق را مشاهده می‏ کنند(23) و رخسار گروهی دیگر عبوس و غمگین است(24) که می‏دانند حادثه ناگواری در پیش است که پشت آنها را می‏ شکند(25)چنین نیست که منکران قیامت پنداشتند ، باش تا جانشان به گلو رسد (26) و ( اهلش ) گویند کیست که درد این بیمار را علاج کند ( و او را از مرگ نجات دهد ) (27) و بیمار خود یقین به مفارقت از دنیا کند ( که ملک الموت را به چشم ببیند )(28) و ساقهای پا ( از شدت غم عقبی و حسرت دنیا ) به هم در پیچد (29) در آن روز خلق را به سوی خدا خواهند کشید (30)(آن روز وای بر آنکه چون (ابو جهل ) حق را تصدیق نکرد و نماز و طاعتش را بجا نیاورد (31) بلکه خدا را تکذیب کرد و از حکمش رو بگردانید(32) و آنگاه با تکبر و نخوت به سوی اهل خویش روی آورد(33)عذاب الهی برای تو شایسته‏ تر است ، شایسته‏ تر(34)سپس عذاب الهی بر تو شایسته‏ تر است ، شایسته‏ تر (35)آیا آدمی پندارد که او را مهمل از تکلیف و ثواب و عقاب گذارند ( و غرضی در خلقتش منظور ندارند ) (36) آیا در اول ، قطره آب منی نبود ؟ (37)و پس از آن ، خون بسته و آنگاه ( به این صورت زیبای حیرت انگیز ) آفریده و آراسته گردید(38)پس آنگاه از او دو صنف نر و ماده پدید آورد (39) آیا چنین خدای با قدرت و حکمت ( که اول او را از قطره آبی آفریده ) دگر بار نمی ‏تواند پس از مرگش زنده‏ اش گرداند(40)

 

 

 [Russian]

بسم الله الرحمن الرحیم

Нет [совсем не так, как думают и говорят неверующие, что не будет воскрешения и воздаяния за деяния]! (Я, Аллах) клянусь Днем Воскресения [Днем Суда] (1) и клянусь (Я) душой порицающей [душой верующего, который порицает своего обладателя, когда он совершает грехи и оставляет возложенные на него Аллахом обязанности] (что люди будут воскрешены)! (2) Неужели человек [неверующий] думает, что Мы никогда не соберем его костей (после того, как они истлеют)? (3) Конечно же (Мы воскресим его), (и) Мы способны (с точностью) восстановить даже кончики его пальцев. (4) Но желает человек (не веря в воскрешение) и впредь (в своей жизни) совершать грехи. (5) Он спрашивает: «Когда же (наступит) День Воскресения?» (6) (Прямо перед наступлением этого дня) когда (из-за сильного страха) будет (словно молнией) ослеплен взор (того, кто не верил в этот великий день), (7) и затмится луна [исчезнет ее свет], (8) и будут сведены вместе солнце и луна (на одном горизонте) (у которых уже не будет света), (9) скажет человек в тот день: «Куда бежать (от наказания Аллаха)?» (10) Но нет же! Нет убежища (в этот день)! (11) К Господу твоему в тот день будет возвращение (Его творений) (когда Он воздаст им по тому, что они заслуживают)! (12) Сообщено будет человеку в тот день (о всех его делах), что он уготовал вперед [совершил] и отложил [упустил]. (13) Более того, человек сам (в тот день) (будет) против самого себя свидетелем [он сам знает, что совершал], (14) и даже излагая оправдания [оправдываясь] (за свои грехи)... (15) Не шевели (о, Пророк) языком своим с ним [с Кораном], (многократно повторяя его) чтобы ускорить это [чтобы скорее запомнить его]. (16) Поистине, на Нас (лежит обязанность) собирать его и прочесть его. [Аллах Сам сделает так, что Пророк запомнит весь Коран, и научится читать все аяты правильно.] (17) И когда Мы прочитаем его [когда Аллах передаст тебе тот или иной аят через ангела Джибрила], то следуй за его чтением [читай его следом]. (18) Далее, поистине, на Нас (лежит обязанность) разъяснить его [Коран]. (19) Нет [не думайте, что не будет воскрешения для расчета и воздаяния]! Однако, вы любите преходящую [жизнь в этом мире] (20) и оставляете Последнюю [пренебрегаете делами для Вечной жизни]. (21) Лица (верующих) (будут) в тот день [в День Суда] сияющими, (22) на Господа своего взирающими [верующие увидят Аллаха в Раю, подобно тому, как люди в этом мире видят солнце и луну]. (23) И лица (неверующих и грешников) в тот день [в День Суда] будут мрачными. (24) Они будут думать, что (на них падает такая беда, от которой) ломается спинной хребет. (25) Но нет! Когда дойдет она [душа] до ключицы (во время смерти), (26) и будет сказано (теми, кто присутствует при умирающем): «Кто прочитает заклинание (чтобы он исцелился)?» (27) И подумает он [умирающий] (когда увидит ангелов), что это – расставание (с этим миром), (28) и сойдется голень с голенью [тяжесть предсмертного состояния сойдется со страхом перед Вечной жизнью] – (29) к Господу твоему будет в тот день [в День Суда] пригон [возвращение]. (30) Ведь он не признал истинность (того, о чем сообщается в Коране и что говорил Пророк) и не совершал (обязательные) молитвы, (31) а наоборот, счел это [Коран] ложью и отвернулся (от Веры), (32) затем отправился к своей семье, с горделивой (из-за своего неверия) походкой. (33) Горе [погибель] тебе (о, высокомерный неверующий) и (еще раз) горе [погибель]! (34) Затем горе [погибель] тебе и (еще раз) горе [погибель]! (35) Разве считает [полагает] человек (который не верует в воскрешение), что он будет оставлен просто так [что он не будет наказан за свое неверие]? (36) Разве не был он (когда-то) (лишь) каплей (мужского) семени, (который) извергался [изливался]? (37) Потом был он сгустком (крови) (в утробе своей матери), и затем сотворил Он его (человеком) [послал ангела, который вдохнул в него дух] и выровнял [придал соразмеренность его телу], (38) и сделал из него [из человека] пару: мужчину и женщину. (39) Неужели Тот [Который сделал все это] не сможет оживить умерших? (40)

 

[English]

بسم الله الرحمن الرحیم

I do call to witness the Resurrection Day; (1) And I do call to witness the self-reproaching spirit: (Eschew Evil). (2) Does man think that We cannot assemble his bones? (3) Nay, We are able to put together in perfect order the very tips of his fingers. (4) But man wishes to do wrong (even) in the time in front of him. (5) He questions: "When is the Day of Resurrection?" (6) At length, when the sight is dazed, (7) And the moon is buried in darkness. (8) And the sun and moon are joined together,- (9) That Day will Man say: "Where is the refuge?" (10) By no means! No place of safety! (11) Before thy Lord (alone), that Day will be the place of rest. (12) That Day will Man be told (all) that he put forward, and all that he put back. (13) Nay, man will be evidence against himself, (14) Even though he were to put up his excuses. (15) Move not thy tongue concerning the (Qur'an) to make haste therewith. (16) It is for Us to collect it and to promulgate it: (17) But when We have promulgated it, follow thou its recital (as promulgated): (18) Nay more, it is for Us to explain it (and make it clear): (19) Nay, (ye men!) but ye love the fleeting life, (20) And leave alone the Hereafter. (21) Some faces, that Day, will beam (in brightness and beauty);- (22) Looking towards their Lord; (23) And some faces, that Day, will be sad and dismal, (24) In the thought that some back-breaking calamity was about to be inflicted on them; (25) Yea, when (the soul) reaches to the collar-bone (in its exit), (26) And there will be a cry, "Who is a magician (to restore him)?" (27) And he will conclude that it was (the Time) of Parting; (28) And one leg will be joined with another: (29) That Day the Drive will be (all) to thy Lord! (30) So he gave nothing in charity, nor did he pray!- (31) But on the contrary, he rejected Truth and turned away! (32) Then did he stalk to his family in full conceit! (33) Woe to thee, (O men!), yea, woe! (34) Again, Woe to thee, (O men!), yea, woe! (35) Does man think that he will be left uncontrolled, (without purpose)? (36) Was he not a drop of sperm emitted (in lowly form)? (37) Then did he become a leech-like clot; then did (Allah) make and fashion (him) in due proportion. (38) And of him He made two sexes, male and female. (39) Has not He, (the same), the power to give life to the dead? (40)

 

[Dutch]

بسم الله الرحمن الرحیم

Ik zweer bij de Dag der Opstanding. (1) En Ik zweer bij de (zichzelf) verwijtende ziel. (2) Denkt de mens dat Wij Zijn botten nooit zullen bijeenbrengen? (3) Welzeker, Wij zijn in staat om zelfs zijn vingertoppen (opnieuw) volmaakt te vormen. (4) De mens wil zelfs in zondigheid voortleven. (5) Hij vraagt: "Wanneer is de Dag der Opstanding?" (6) Wanneer dan de ogen zich opensperren. (7) En de maan duister wordt. (8) En de zon en de maan bijeengebracht worden. (9) Die Dag zal de mens zeggen: "Waar is het toevluchtsoord?" (10) Nee! Er is geen toevluchtsoord. (11) Bij jouw Heer is die Dag de eindbestemming. (12) De mens zal die Dag worden medegedeeld wat hij heeft voortgebracht en wat hij heeft nagelaten. (13) Hij zal zelfs tegen zichzelf getuigen. (14) Ook al biedt hij zijn verontschuldigingen aan. (15) (Allah zegt tot de Profeet:) "Beweeg jouw tong er niet mee (de Koran), om er haast mee te maken. (16) Voorwaar, het is aan Ons hem te doen bewaren en hem voor te doen dragen. (17) Wanneer Wij hem dan hebben doen voordragen, volg dan zijn voordracht. (18) Daarna is aan Ons de uitleg ervan." (19) Nee! Jullie houden van het voorbijgaande. (20) En jullie besteden geen aandacht aan het Hiernamaals. (21) Gezichten zullen op die Dag verlicht zijn. (22) Naar hun Heer zullen zij zien. (23) En gezichten zullen op die Dag duister zijn. (24) Zij weten zeker dat een verpletterende ramp over hen zal worden gebracht. (25) Nee, wanneer de (laatste) adem in de keel stokt. (26) En er gezegd wordt: "Wie kan genezen?" (27) En hij beseft dat het afscheid is gekomen. (28) En de benen (in doodsangst) over elkaar liggen. (29) Naar jouw Heer worden zij Die Dag gesleept. (30) Hij geloofde (de Koran en de Boodschapper) niet, en hij verrichtte de shalât niet. (31) Maar hij loochende en hij wendde zich af. (32) Daarna ging hij naar zijn verwanten, hoogmoedig. (33) Wee jou, wee! (34) Nogmaals, wee jou, wee! (35) Denkt de mens dat hij ongemoeid zal worden gelaten? (36) Was hij niet eerst een druppel van uitgestort sperma? (37) En vervolgens een bloedklonter waarna Hij (hem) schiep en nauwkeurig vormde? (38) Zo maakte Hij daarvan de twee geslachten, de man en de vrouw. (39) Is Degene met zo'n macht niet in staat de doden tot leven te brengen? (40)

 

[French]

بسم الله الرحمن الرحیم

Non!... Je jure par le Jour de la Résurrection! (1) Mais non!, Je jure par l'âme qui ne cesse de se blâmer. (2) L'homme, pense-t-il que Nous ne réunirons jamais ses os? (3) Mais si! Nous sommes Capable de remettre à leur place les extrémités de ses doigts. (4) L'homme voudrait plutôt continuer à vivre en libertin. (5) Il interroge: «A quand, le Jour de la Résurrection?» (6) Lorsque la vue sera éblouie, (7) et que la lune s'éclipsera, (8) et que le soleil et la lune seront réunis, (9) l'homme, ce jour-là, dira: «Où fuir?» (10) Non! Point de refuge! (11) Vers ton Seigneur sera, ce jour-là, le retour. (12) L'homme sera informé ce jour-là de ce qu'il aura avancé et de ce qu'il aura remis à plus tard. (13) Mais l'homme sera un témoin perspicace contre lui-même, (14) quand même il présenterait ses excuses. (15) Ne remue pas ta langue pour hâter sa récitation: (16) Son rassemblement (dans ton cœur et sa fixation dans ta mémoire) Nous incombent, ainsi que la façon de le réciter. (17) Quand donc Nous le récitons, suis sa récitation. (18) A Nous, ensuite incombera son explication. (19) Mais vous aimez plutôt [la vie] éphémère, (20) et vous délaissez l'au-delà. (21) Ce jour-là, il y aura des visages resplendissants (22) qui regarderont leur Seigneur; (23) et il y aura ce jour-là, des visages assombris, (24) qui s'attendent à subir une catastrophe. (25) Mais non! Quand [l'âme] en arrive aux clavicules (26) et qu'on dit: «Qui est exorciseur?» (27) et qu'il [l'agonisant] est convaincu que c'est la séparation (la mort), (28) et que la jambe s'enlace à la jambe, (29) c'est vers ton Seigneur, ce jour-là que tu seras conduit. (30) Mais il n'a ni cru, ni fait la Salât; (31) par contre, il a démenti et tourné le dos, (32) puis il s'en est allé vers sa famille, marchant avec orgueil. (33) «Malheur à toi, malheur!» (34) Et encore malheur à toi, malheur! (35) L'homme pense-t-il qu'on le laissera sans obligation à observer? (36) N'était-il pas une goutte de sperme éjaculé? (37) Et ensuite une adhérence Puis [Allah] l'a créée et formée harmonieusement; (38) puis en a fait alors les deux éléments de couple: le mâle et la femelle? (39) Celui-là [Allah] n'est-Il pas capable de faire revivre les morts? (40)

 

 

 [German]

بسم الله الرحمن الرحیم

Nein, ICH schwöre beim Tag der Auferstehung, (1) nein, auch schwöre ICH bei der tadelnden Seele. (2) Denkt der Mensch etwa, daß WIR seine Knochen nicht zusammenfügen werden?! (3) Doch, mit Sicherheit! WIR sind fähig, daß WIR seine Fingerkuppen in Ordnung bringen. (4) Nein, sondern der Mensch will, vor Ihm Verfehlungen öffentlich begehen. (5) Er fragt: "Wann ist der Tag der Auferstehung?" (6) Also wenn die Augen strahlen, (7) der Mond verfinstert wird (8) und die Sonne und der Mond zusammengefügt werden, (9) sagt der Mensch an diesem Tag: "Wo ist der Fluchtweg?" (10) Nein! Es gibt keinen Zufluchtsort. (11) Bei deinem HERRN ist an diesem Tag der Aufenthaltsort. (12) Dem Menschen wird an diesem Tag mitgeteilt, was er vorlegte und was er aufschob. (13) Nein, sondern der Mensch hat über sich selbst Einblick, (14) auch dann, wenn er seine Entschuldigungen vorbringt. (15) Bewege damit nicht deine Zunge, damit du über ihn schneller verfügst. (16) Uns obliegt seine Sammlung und sein Rezitieren. (17) Wenn WIR ihn dann rezitieren ließen, dann folge seiner Rezitation! (18) Dann obliegt Uns seine Erläuterung. (19) Gewiß, nein! Sondern ihr liebt das Gegenwärtige, (20) und vernachlässigt das Jenseits. (21) Es sind an diesem Tag strahlende Gesichter, (22) die zu ihrem HERRN aufschauen. (23) und es sind an diesem Tag verfinsterte Gesichter. (24) Sie glauben, daß ihnen Vernichtendes angetan wird. (25) Gewiß, nein! Wenn sie (die Seele) die Schlüsselbeine erreicht, (26) und gesagt wird: "Wer ist Heiler?" (27) Und er glaubte, daß es doch die Trennung ist, (28) und das Bein über das (andere) Bein geschlagen wird, (29) zu deinem HERRN ist an diesem Tag das Hinbringen. (30) Also weder hielt er es für wahrhaftig, noch verrichtete er das rituelle Gebet, (31) sondern er leugnete ab und kehrte den Rücken, (32) dann ging er zu seiner Familie in Überheblichkeit. (33) Es (das Böse) kam dir näher, es kam näher, (34) ja! Es kam dir näher, es kam näher, (so nimm dich in Acht!). (35) Denkt der Mensch etwa, daß er als etwas Vernachlässigtes bleibt?! (36) War er etwa nicht eine Nutfa aus Samen, der ergossen wird, (37) dann war er eine 'Alaqa, dann gab ER (ihm) die Schöpfung, dann machte ER (ihn) gut, (38) dann machte ER daraus die Zweiheit, das Männliche und das Weibliche?! (39) Ist Dieser etwa nicht fähig, daß ER die Toten belebt?! (40)

 

 [Hindi]

بسم الله الرحمن الرحیم

मैं रोजे क़यामत की क़सम खाता हूँ (1) (और बुराई से) मलामत करने वाले जी की क़सम खाता हूँ (कि तुम सब दोबारा) ज़रूर ज़िन्दा किए जाओगे (2) क्या इन्सान ये ख्याल करता है (कि हम उसकी हड्डियों को बोसीदा होने के बाद) जमा न करेंगे हाँ (ज़रूर करेंगें) (3) हम इस पर क़ादिर हैं कि हम उसकी पोर पोर दुरूस्त करें (4) मगर इन्सान तो ये जानता है कि अपने आगे भी (हमेशा) बुराई करता जाए (5) पूछता है कि क़यामत का दिन कब होगा (6) तो जब ऑंखे चकाचौन्ध में आ जाएँगी (7) और चाँद गहन में लग जाएगा (8) और सूरज और चाँद इकट्ठा कर दिए जाएँगे (9) तो इन्सान कहेगा आज कहाँ भाग कर जाऊँ (10) यक़ीन जानों कहीं पनाह नहीं (11) उस रोज़ तुम्हारे परवरदिगार ही के पास ठिकाना है (12) उस दिन आदमी को जो कुछ उसके आगे पीछे किया है बता दिया जाएगा (13) बल्कि इन्सान तो अपने ऊपर आप गवाह है (14) अगरचे वह अपने गुनाहों की उज्र व ज़रूर माज़ेरत पढ़ा करता रहे (15) (ऐ रसूल) वही के जल्दी याद करने वास्ते अपनी ज़बान को हरकत न दो (16) उसका जमा कर देना और पढ़वा देना तो यक़ीनी हमारे ज़िम्मे है (17) तो जब हम उसको (जिबरील की ज़बानी) पढ़ें तो तुम भी (पूरा) सुनने के बाद इसी तरह पढ़ा करो (18) फिर उस (के मुश्किलात का समझा देना भी हमारे ज़िम्में है) (19) मगर (लोगों) हक़ तो ये है कि तुम लोग दुनिया को दोस्त रखते हो (20) और आख़ेरत को छोड़े बैठे हो (21) उस रोज़ बहुत से चेहरे तो तरो ताज़ा बशबाब होंगे (22) (और) अपने परवरदिगार (की नेअमत) को देख रहे होंगे (23) और बहुतेरे मुँह उस दिन उदास होंगे (24) समझ रहें हैं कि उन पर मुसीबत पड़ने वाली है कि कमर तोड़ देगी (25) सुन लो जब जान (बदन से खिंच के) हँसली तक आ पहुँचेगी (26) और कहा जाएगा कि (इस वक्त) क़ोई झाड़ फूँक करने वाला है (27) और मरने वाले ने समझा कि अब (सबसे) जुदाई है (28) और (मौत की तकलीफ़ से) पिन्डली से पिन्डली लिपट जाएगी (29) उस दिन तुमको अपने परवरदिगार की बारगाह में चलना है (30) तो उसने (ग़फलत में) न (कलामे ख़ुदा की) तसदीक़ की न नमाज़ पढ़ी (31) मगर झुठलाया और (ईमान से) मुँह फेरा (32) अपने घर की तरफ इतराता हुआ चला (33) अफसोस है तुझ पर फिर अफसोस है फिर तुफ़ है (34) तुझ पर फिर तुफ़ है (35) क्या इन्सान ये समझता है कि वह यूँ ही छोड़ दिया जाएगा (36) क्या वह (इब्तेदन) मनी का एक क़तरा न था जो रहम में डाली जाती है (37) फिर लोथड़ा हुआ फिर ख़ुदा ने उसे बनाया (38) फिर उसे दुरूस्त किया फिर उसकी दो किस्में बनायीं (एक) मर्द और (एक) औरत (39) क्या इस पर क़ादिर नहीं कि (क़यामत में) मुर्दों को ज़िन्दा कर दे (40)

 

[Chinese]

بسم الله الرحمن الرحیم

我以复活日盟誓， (1) 我以自责的灵魂盟誓， (2) 难道人猜想我绝不能集合他的骸骨吗？ (3) 不然，（我将集合他的骸骨），而且能使他的每个手指复原。 (4) 不然，人欲长此放荡下去。 (5) 他问复活日在甚么时候。 (6) 当眼目昏花， (7) 月亮昏暗， (8) 日月相合的时候， (9) 在那日，人将说：逃到哪里去呢？ (10) 绝不然，绝无任何避难所。 (11) 在那日，唯你的主那里，有安定之所。 (12) 在那日，各人将被告知自己前前后后做过的事情。 (13) 不然，各人对自己就是明证， (14) 即使他多方托辞。 (15) 你不要摇动你的舌头，以便你仓卒地诵读它。 (16) 集合它和诵读它，确是我的责任。 (17) 当我诵读它的时候，你当静听我的诵读。 (18) 然后解释它，也是我的责任。 (19) 真的，你们喜爱现世的生活， (20) 而不顾后世的生活。 (21) 在那日，许多面目是光华的， (22) 是仰视著他们的主的。 (23) 在那日，许多面目是愁苦的， (24) 他们确信自己必遭大难。 (25) 真的，灵魂达到锁骨， (26) 有人说：谁是祝由的？ (27) 他确信那是离别。 (28) （死时）胫与胫相缠结。 (29) 在那日，他只被驱赶到你的主那里。 (30) 他没有信道，也没有礼拜。 (31) 他否认真理，背弃正道， (32) 然后傲慢地走回家去。 (33) 毁灭已逐渐地临近你。 (34–35) 难道人猜想自己是被放任的吗？ (36) 难道他不曾是被射出精液吗？ (37) 然后，他变成血块，而真主加以创造他，使之成为肢体完全的人吗？ (38) 他用精液造化两性，男的和女的。 (39) 难道那样的造化者不能使死人复活吗？ (40)

 

 [Japanese]

بسم الله الرحمن الرحیم

わたしは，復活の日において誓う。 (1) また，自責する魂において誓う。 (2) 人間は，われがかれの骨を集められないと考えるのか。 (3) いや，われはかれの指先（の骨）まで揃えることが出来るのである。 (4) だが人間は，かれの御前（の生活）においても，罪を犯すことを望む。 (5) かれは，「復活の日はいつか。」と問う。 (6) 遂に目が眩む時， (7) 月は（蝕？）けり， (8) 太陽と月は合わせられる。 (9) その日人間は，「どこに避難しようか。」と言う。 (10) 断じて避けられないのである。 (11) あなたの主の御許が，その日定めの住まいである。 (12) その日（凡ての）人間は，既に行ったことと，後に残したことに就いて各げられるであろう。 (13) いや人間は，自分自身に対し証人である。 (14) 仮令かれが，いろいろ弁解しても。 (15) この（クルアーンを催促するために）あなたの舌を急がしく動かしてはならない。 (16) それを集め，それを読ませるのは，われの仕事である。 (17) それでわれがそれを読んだ時，その読誦に従え。 (18) 更にそれを解き明かすのも，本当にわれの仕事である。 (19) いや，あなたがたは（果ない）浮世を愛して， (20) 来世を等閑にする。 (21) その日，或る者たちの顔は輝き， (22) かれらの主を，仰ぎ見る。 (23) またその日，或る者たちの顔は暗く， (24) 背骨を砕く程の大災難が，かれらに降り掛かることを知るであろう。 (25) いや，（魂が）喉元に届く時， (26) 言われよう。「誰か，呪いが出来るか。」 (27) かれは離別（の時）であることを悟るであろう。 (28) 一つの脚は他方の脚にれ絡まり， (29) その日かれは，主に駆り立てられる。 (30) かれは真理を受け入れず，また礼拝も棒げなかった， (31) 却って（真理）を虚偽とし，背き去り， (32) 思いあがって家族の許に赴いた。 (33) あなた（多神教徒）に災いあれ，（本当に）災いなるかな。 (34) 重ねていう。あなたに災いあれ，（本当に）災いなるかな。 (35) 人間は，（目的もなく）その儘で放任されると思うのか。 (36) 元々かれは射出された，一滴の精液ではなかったか。 (37) それから一塊の血となり，更にアッラーが，（均整に）形作り， (38) かれは，人間を男と女の両性になされたのではなかったか。 (39) それでもかれには，死者を甦らせる御力がないとするのか。 (40)

 

[Spanish]

بسم الله الرحمن الرحیم

Juro por el Día de la Resurrección, (1) y juro por el alma que se reprocha a sí misma [cuando comete una falta]. (2) ¿Acaso cree el ser humano que no volveré a reunir sus huesos? (3) ¡Claro que sí! Soy capaz incluso de recomponer sus huellas digitales. (4) Pero el ser humano [reniega del Día de la Resurrección y] quiere obrar como un libertino lo que le queda de vida. (5) Y pregunta [burlonamente]: "¿Cuándo será el día de la Resurrección?" (6) Pero cuando [llegue ese día y] la vista quede aturdida, (7) se eclipse la Luna, (8) y se junten el Sol y la Luna, (9) el hombre dirá entonces: "¿A dónde puedo huir?" (10) ¡Pues no! No habrá refugio [a donde escapar]. (11) Ese día, todos comparecerán ante tu Señor. (12) Ese día se le informará al ser humano todo cuanto hizo y dejó de hacer. (13) El ser humano dará testimonio contra sí mismo. (14) Y aunque intente justificarse [no podrá hacerlo]. (15) [Oh, Mujámmad] No muevas tu lengua deprisa repitiendo [la revelación], (16) porque a Mí me corresponde conservarla [en tu corazón libre de toda tergiversación] para que la recites. (17) Y cuando te la transmita sigue atentamente la recitación. (18) Luego te explicaré claramente su significado. (19) Pero [los seres humanos] aman la vida pasajera (20) y descuidan la vida del más allá. (21) Ese día, habrá rostros resplandecientes [de felicidad] (22) contemplando a su Señor. (23) Pero otros rostros estarán ensombrecidos, (24) al conocer la calamidad que caerá sobre ellos. (25) Cuando el alma llegue a la garganta [en la agonía de la muerte], (26) y digan [quienes están junto al agonizante]: "¿Hay alguien que pueda curarlo?" (27) El agonizante sabrá que llega el momento de partir [de este mundo], (28) y que sus piernas rígidas ya no podrán levantarlo de la agonía de la muerte. (29) Ese día será conducido hacia su Señor. (30) Quien no haya aceptado el Mensaje ni haya cumplido con las oraciones, (31) sino que desmentía [la verdad] y le daba la espalda (32) y luego iba a los suyos arrogante, (33) ¡ay de él! Ya verá. (34) ¡Sí! ¡Ay de él! Ya verá. (35) ¿Acaso cree el ser humano que no será responsable de sus actos? (36) ¿Acaso no fue un óvulo fecundado por una gota de esperma eyaculada? (37) ¿Y luego un embrión? Dios lo creó y le dio forma armoniosa. (38) Y creó de allí la pareja: el hombre y la mujer. (39) Quien ha hecho todo esto, ¿acaso no va a ser capaz de resucitar a los muertos(40

 

[Albanian]

بسم الله الرحمن الرحیم

Betohem në ditën e kijametit; (1) Betohem në shpirtin që është shumë qortues! (2) A mendon njeriu se nuk do t’i tubojmë eshtrat e tij? (3) Po, do t’ia tubojmë! Duke qenë se Ne jemi të zotët t’ia rikrijojmë si kanë qenë edhe majat e gishtave të tij! (4) Por, njeriu dëshiron të vazhdojë edhe mëtej në mëkate. (5) Andaj edhe pyet: “Kur është dita e kijametit?” (6) E, kur të merren sytë (të parët)? (7) E të zëhet hëna (errësohet), (8) Dhe të bashkohet dielli e hëna. (9) Atë ditë njeriu do të thotë: “Nga të iket!” (10) Jo, nuk ka strehim! (11) Atë ditë vetëm te Zoti yt është caku! (12) Atë ditë njeriu do të njihet me atë që çoi para dhe me atë që la prapa. (13) Po njeriu është dëshmitar i vetvetes. (14) Edhe nëse i paraqet arsyetimet e veta. (15) Ti (Muhammed) mos shqipto atë (Kur’anin) me gjuhën tënde për ta nxënë atë me të shpejtë! (16) Sepse Ne e kemi për detyrë tubimin dhe leximin e tij! (17) E kur ta lexojnë atë ty, ti përcille me të dëgjuar leximin e tij. (18) Dhe pastaj është obligim i yni që ta shkoqisim atë. (19) Jo, nuk është ashtu! Por ju jeni që e doni të ngutshmen (dynjanë). (20) Dhe e lini pas shpine atë të ardhmen (ahiretin). (21) Atë ditë do të ketë fytyra të shkëlqyera (të gëzuara). (22) Që Zotin e tyre e shikojnë. (23) Atë ditë ka fytyra edhe të vrazhda. (24) Që presin t’u thyhet kurrizi (të shkatërrohen). (25) Jo dhe Jo! Po kur të arrijë (shpirti) në gropë të fytit (të gjoksit), (26) Dhe thuhet (nga familja e të afërmit): “Kush do ta shërojë?” (27) Dhe ai bindet se ai po ndahet. (28) E t’i puqet kofsha për kofshe (t’i vështirësohet gjendja). (29) Atë ditë vetëm te Zoti yt shkohet. (30) E ai as nuk vërtetoi atë që duhej, as nuk u falë. (31) Por përgënjeshtroi dhe ktheu shpinën. (32) Dhe shkonte te familja e tij me fodullëk. (33) Të është afruar ty e keqja e t’u afroftë! (ose i mjeri ti i mjeri). (34) Edhe nje herë t’u afrua ty e keqja; t’u afroftë! (35) A mos mendon njeriu se do të lihet duke mos zënë asgjë (pa kurrfarë përgjegjësie). (36) A nuk ka qenë ai në një pikë ujë që derdhet. (37) E pastaj u bë gjak i trashë, e Ai e krijoi dhe e përsosi? (38) Dhe prej tij Ai i bëri dy lloje: mashkullin dhe femrën. (39) A nuk është Ai (Zot) i fuqishëm që i ngjall të vdekurit? (40)

 

 

[Tatar]

بسم الله الرحمن الرحیم

Әлбәттә, кыямәт көне белән ант итәмен. (1) Һәм үкенеп үзен шелтә кылучы кеше белән ант итәмен. (Кыямәттә һәр кеше үзен шелтә кылыр: яхшы булса яхшылыкны ник күбрәк кылмадым дип, Яман булса яманлыкны ник кылдым, дияр). (2) Әйә Адәм баласы уйлыймы – үлгәч аның черегән сөякләрен Без җыя алмабыз дип? (Күп кеше: "Сөяге череп беткән адәм ничек терелсен", – диләр). (3) Әйә көче җитүчеләрдәнбез кешенең черегән кечкенә бармак сөякләрен бер-берсенә кушарга. (4) Бәлки адәм баласы Аллаһ йөкләгәнне куеп киләчәк гомереңдә нәфесе теләгән бозык эшләрне кылып йөрергә телидер (5) Ул кеше: кыямәт кайчан була әле, дип сорыйдыр (6) Һәркайчан кыямәтнең куркынычыннан күзләр тонып караңгыланса. (7) Ай тотылса. (8) Һәм кояш илә ай бергә кушылсалар, кыямәт булыр. (9) Ул көндә кеше әйтер: "Бу куркынычтан кайда качарга?" (10) Бүген качып котыла торган урын юк. (11) Бу көндә карарланачак урын фәкать Раббың хозурындадыр. (12) Ул көндә кешегә хәбәр бирелер исән чагында кылган эшләреннән һәм үлгәндә калдырып киткән яхшы, яман эшләреннән. (13) Бәлки кеше, әлбәттә, үзенең зарарына гуаһдыр. (14) Гәрчә фарыз гамәлләрне калдырып хәрам эшләрне эшләгән өчен гозерләр күрсәтсә дә. (Ягъни үзе гозерләр күрсәтеп сөйләсә дә барча әгъзалары аның зарарына гуаһлык бирерләр). (15) Ул Коръән аятьләрен тәкърар әйтү белән телеңне тибрәтмә, Җәбраил г-м сиңа укыган аятьләрне ашыгып яныңа алыр өчен. (16) Тәхкыйк Безнең өстебездәдер ул Коръәнне синең күңелендә җыймак һәм телендә укытмак. (17) Ул Коръәнне һәркайчан Җәбраилдан сиңа укытсак, аның укуыңа ияр! (18) Соңра ул Коръәнне яхшылап аңлатмак вә читеннәрен чишмәк Безнең өстебездәдер. (19) Юк, алай кирәкмәс, дөньяны ашыгып кәсеп итәсез һәм бик сөясез. (20) Әмма ахирәтне артка куясыз аның өчен ашыкмыйсыз. (21) Кыямәт көнендә кайбер йөзләр шатланып агаручыдыр. (22) Ул йөз Раббысына караучыдыр. (23) Дәхи кайбер йөзләр кайгыдан сытык вә кара булыр. (24) Аның хәлен күргәч арка буыннарын сындыручы ґәзаб килгән, дип уйларсың. (25) Юк әле, аң булыгыз әгәр җан күкрәкнең югары ягына җитсә, (26) шул вакытта моңа хәзер кем дару, ярдәм бирер дип әйтелсә, яки фәрештәләр, бу кешенең җанын рәхмәт фәрештәләре алырмы әллә ґәзаб фәрештәләре алырмы дисәләр. (27) Инде бу кеше дөньядан аерылам, дип уйлар. (28) Дөньядан китә торган бу кешегә катылык өстенә катылык өстәлер, ягъни дөньядан вә якыннарыннан аерылу, Аллаһудан курку һәм җан бирү авырлыгы. (29) Бүген бармак Раббың хозурындадыр. (30) Имансыз, динсез кеше Раббысы хозурына баргач, мәңгегә алданганын белер, ул ышанырга тиешле нәрсәләргә ышанмады һәм намаз да укымады. (31) Ләкин Коръәнне ялганга тотты һәм кабул итүдән баш тартты. (32) Моның соңында үзенең өй җәмәгатенә тәкәбберләнеп киерелә-киерелә барды. (33) Ий мондый кеше сиңа ґәзаб тиеш, ґәзаб тиеш! (34) Дәхи сиңа ґәзаб тиеш, ґәзаб тиеш! (35) Әнә адәм баласы үзенә Аллаһудан йөкләмә йөкләтелмәүне, Аллаһуга каршы эшләрдә ихтыярга куелумы һәм ахырда җавапсызлыкны телиме? (36) Ул кеше бала ятак урынга коелган мәнидән бер генә тамчы нәрсә иде түгелме? (37) Моның ашында оешкан кан булды, Аллаһ аны халык кылып кеше сыйфатына китерде. (38) Аннан ир һәм хатын итеп халык кылды. (39) Бу эшләрне эшләгән Аллаһуның үлекләрне тергезергә көче җитмәсме? (40)

 

 [Uyghur]

بسم الله الرحمن الرحیم

قىیامەت کۈنى بىلەن قەسەمکى، (1) ئۆزىنى مالامەت قىلغۇچى نەپسى بىلەن قەسەمکى، (سىلەر چوقۇم تىرىلدۈرۈلىسىلەر، سىلەردىن چوقۇم ھېساب ئېلىنىدۇ) (2) ئىنسان (یەنى کاپىر) بىزنى ئۆزىنىڭ (چىرىپ تارقىلىپ کەتکەن) سۆڭەکلىرىنى جەمئى قىلالمایدۇ دەپ گۇمان قىلامدۇ؟ (3) ئۇنداق ئەمەس (یەنى ئۇنىڭ سۆڭەکلىرىنى جەمئى قىلىمىز)، ئۇنىڭ (ئەڭ ئىنچىکە، ئەڭ نازۇک بولغان) بارماقلىرىنى ئەسلىگە کەلتۈرەلەیمىز (4) بەلکى ئىنسان کەلگۈسى ھایاتىدا گۇناھتا ئەزۋەیلىمەکچى بولىدۇ (5) ئۇ (مەسخىرە قىلىش یۈزىسىدىن): «قىیامەت کۈنى قاچان بولىدۇ» دەپ سورایدۇ (6) کۆزلەر تورلاشقان، ئاینىڭ نۇرى ئۆچکەن، کۈن بىلەن ئای بىرلەشتۈرۈلگەن چاغدا، ئىنسان بۇ کۈندە: «قاچىدىغان جای قەیەردە؟» دەیدۇ (7–10) یاق، (اﷲ نىڭ ئازابىدىن) قاچىدىغان پاناھگاھ یوقتۇر (11) بۇ کۈندە قارارگاھ پەرۋەردىگارىڭنىڭ تەرىپىدۇر (12) بۇ کۈندە ئىنسانغا (چوڭ بولسۇن، کىچىک بولسۇن، یاخشىلىق بولسۇن، یامانلىق بولسۇن) ئىلگىرى ئاخىرى قىلغان ئەمەللىرى ئۇقتۇرۇلىدۇ (13) بەلکى ئىنسان ئۆزىگە (یەنى قىلغان یامان ئىشلىرىغا) ئۆزى گۇۋاھتۇر (14) ئۇ ئۆزىنى ئاقلاش ئۈچۈن قانچە ئۆزرە ئېیتقان تەقدىردىمۇ (ئۆزرىسى قوبۇل قىلىنمایدۇ) (15) (ساڭا جىبرىئىل ئارقىلىق ۋەھیى نازىل بولۇۋاتقاندا، ئۇنى ئېسىڭغا ئېلىۋېلىش ئۈچۈن) ئالدىراپ تىلىڭنى مىدىرلاتما (16) ئۇنى توپلاش ۋە ئوقۇپ بېرىش بىزنىڭ مەسئۇلىیىتىمىزدۇر (17) ساڭا ئۇنى ئوقۇپ بەرگىنىمىزدە (یەنى جىبرىئىل ساڭا ئوقۇپ بەرگەندە)، ئۇنىڭ ئوقۇشىغا ئەگەشکىن (18) ئاندىن ئۇنى چۈشەندۈرۈپ بېرىش بىزنىڭ مەسئۇلىیىتىمىزدۇر (19) (ئى مۇشرىکلار جامائەسى!) ھەرگىز ئۇنداق ئەمەس (یەنى ئۆلگەندىن کېیىن تىرىلىش، ھېساب بېرىش سىلەر گۇمان قىلغاندەک یوق ئىش ئەمەس)، بەلکى سىلەر بۇ دۇنیانى دوست تۇتىسىلەر (20) ئاخىرەتکە کۆڭۈل بۆلمەیسىلەر (21) بۇ کۈندە، (سائادەتمەنلەرنىڭ) یۈزلىرى نۇرلۇق بولىدۇ (22) (ئۇلار) پەرۋەردىگارىغا قاراپ تۇرىدۇ (23) بۇ کۈندە، نۇرغۇن یۈزلەر تۇتۇق بولىدۇ (24) ئۆزلىرىنىڭ چوڭ مۈشکۈللۈککە دۇچار بولىدىغانلىقىغا ئۇلار جەزمەن ئىشىنىدۇ (25) راستلا جان ھەلقۇمىغا یەتکەندە، «(بۇ کېسەلگە) کىم ئىلاج قىلالایدۇ» دېیىلىدۇ (26–27) (سەکراتتا یاتقان ئادەم) بۇنىڭ (دۇنیادىن) ئایرىلىش ئىکەنلىکىنى جەزمەن بىلىدۇ (28) (سەکراتنىڭ قاتتىقلىقىدىن) پاچاق پاچاققا کىرىشىپ کېتىدۇ (29) بۇ کۈندە ھەیدەپ بېرىلىدىغان جای پەرۋەردىگارىڭنىڭ دەرگاھىدۇر (30) (کاپىر قۇرئانغا) ئىشەنمىدى، ناماز ئوقۇمىدى (31) لېکىن ئۇ (قۇرئاننى) ئىنکار قىلدى ۋە (ئىماندىن) یۈز ئۆرۈدى (32) ئاندىن کېرىلگەن ھالدا ئۆیىگە قایتتى (33) ۋای سېنىڭ ھالىڭغا! ۋای سېنىڭ ھالىڭغا! (34) یەنە ۋای سېنىڭ ھالىڭغا! ۋای سېنىڭ ھالىڭغا! (35) ئىنسان ئۆزىنى بىکار قویۇپ بېرىلىدۇ (یەنى شەرىئەت ئىشلىرىغا تەکلىپ قىلىنمای، مەیلىگە قویۇۋېتىلگەن ھایۋانغا ئوخشاش) دەپ ئویلامدۇ؟ (36) ئۇ (بەچچىدانلارغا) تۆکىلىدىغان (ئاجىز مەنىی) ئەمەسمىدى؟ (37) ئاندىن ئۇ لەختە قان بولدى، ئاندىن اﷲ ئۇنى چىرایلىق شەکىلدە یاراتتى (38) ئۇ مەنىیدىن ئەر - ئایال (ئىککى تىپنى) یاراتتى (39) ئۇ (یەنى یۇقىرىقىدەک ئىشلارنى قىلالىغان اﷲ) ئۆلۈکلەرنى تىرىلدۈرۈشکە قادىر ئەمەسمۇ(40)

 

 

[Somali]

بسم الله الرحمن الرحیم

Waxaan ku dharaan maalinta qiyaame. (1) Waxaan ku dhaaran (oo kale) nafta Dagaasha (Saaxiibkeed) (Ee waa la idin soo bixin). (2) Ma wuxuu u maleeyay Dadku inaanaan kulminhaynin lafihiisa. (3) Saas ma aha ee waan karraa inaan sinno (soona Celinno) Farihiisa. (4) Wuxuuse Dooni Dadku inay ka Gaaloobaan waxa ka horreeya. (5) Wuxuu waydiin waa Goorma Maalinta Qiyaame. (6) Markase Araggu Wareero (Taagmo). (7) Dayuxuna Madoobaado. (8) Lana Kulmiyo Qorraxd iyo Dayaxa. (9) Wuxuu Dhihi Dadku Maalintaas xagee loo cararaa. (10) Saas ma aha ee ma jiro wax la magan Galo (Eebe Mooyee). (11) Xagga Eebahaa yaana Maalintaas loo ahaan. (12) Waxaa looga warrami dadka Maalintaas wuxuu hormarsaday iyo wuxuu Dibmarsaday. (13) Ruux walbana Naftiisa isagaa ku maragfuri. (14) Si kasta Hadduu u cudurdaartana (wax uma tarto). (15) Ha Dhaqaajinin Nabiyow Carrabka inaad Quraanka ku Dagdagto (Akhriskiisa). (16) Annagaa Laabtaada ku kulmin kuuna Akhriyi. (17) Ee Markaan akhrino Raac Akhriskiisa. (18) Annagaana isasaarray Cadaayntiisa. (19) saas ma aha Ee waxaad Jeceshihiin Dadow tan soo Dagdagaysa (Adduunyada). (20) Waxaadna ka tagaysaan aakhiro. (21) Wajiyaal Maalintaas way ifi. (22) Eebeheedna way Eegi. (23) Wajiyaalna Maalintaas way kaduudsami. (24) Waxayna hubtaa in lugu fali Balaayo. (25) Saas ma aha ee markay naftu gaadho Duunta (Waqtiga Geerida). (26) Oo la Dhoho uaa ku tufi. (27) Oo uu Yaqiinsado inuu Dhiman. (28) Oo labada Dhudhun isku marmaan (sakaraad Dartiis). (29) Eebahaa Xaggiisaa la aadi. (30) Mase Rumaynin Gaalku Xaqa mana tukannin. (31) Laakiin wuu Beeniyay wuuna Jeedsaday. (32) Wuxuuna aaday Ehelkiisii isagoo kibirsan. (33) Halaag Buuse Mutaa. (34) Haddana Halaagbuu Mutaa. (35) Ma wuxuu u maleeyay Dadku in looga tagi Bilaash (Dan la'aan). (36) Miyuusan ahayn Dhibic mani ah oo la Dhibciyo. (37) Markaas Noqoto xinjir oo Eebe Abuuro Ekeeyana. (38) Kana yeelo Labadii Nooc lab iyo Dhaddig. (39) Eebaha Saas kara miyuusan Awoodin inuu soo Nooleeyo wixii Dhintay. (40)